Geschiedenis van drankkoelers

Wat is een Koola?

De Koola, in Australië bekend als de "stubby holder", in de VS als de "koozie" en steeds populairder in Europa, is meer dan alleen een praktisch accessoire: het is een cultureel icoon. De mysterieuze geschiedenis is rijk aan innovatie, internationale aantrekkingskracht en evoluerende ontwerpen. Hier is het hele verhaal:

Australië: geboorteplaats van de Stubby Holder
Australië wordt algemeen beschouwd als de spirituele thuisbasis van de stubby holder. De naam "stubby" zelf komt van de korte, gedrongen 375ml bierflessen die populair zijn in de regio. De eerste gedrukte vermelding van een "stubby holder" dateert uit 1970 in een artikel in The Australian Women's Weekly , verwijzend naar een accessoire dat door vrouwen in de marine werd gebruikt om hun drankjes koel te houden in het warme klimaat.

Eind jaren 70 gebruikte Colin Gibson naar verluidt oude drankblikjes als isolatie om zijn bier koud te houden tijdens het vissen, wat een vroege stap markeerde in de evolutie van de stubby holder. Rond dezelfde tijd begon Bob Howe, geïnspireerd door het zien van iemand die stukjes schuim uit een kapotte Esky (koelbox) gebruikte, met het produceren van rudimentaire schuimhouders en verkocht deze in heel Australië.

De game-changer kwam met Shane Walsh in de jaren 80. Walsh was een pionier in het gebruik van neopreen, een flexibel en duurzaam materiaal dat wordt gebruikt in wetsuits, om de moderne stubby holder te creëren. Dit nieuwe materiaal zorgde voor veelzijdigheid in formaat en vorm, waardoor het geschikt was voor verschillende drankcontainers. Het ontwerp sloeg snel aan, met name onder surfers, en werd een essentieel onderdeel van de Australische cultuur.

In de jaren 80 waren stubby holders overal te vinden - bij barbecues, pubs en sportwedstrijden - en waren ze getransformeerd van een praktisch hulpmiddel naar een marketingplatform, versierd met bedrijfslogo's en evenementdetails. Tegenwoordig is de stubby holder een symbool van de relaxte levensstijl van Australië en de liefde voor een koud drankje op een warme dag.

VS: De opkomst van de Koozie
In de Verenigde Staten begon het verhaal van de drankhouder in de jaren 80, toen de Radio Cap Corporation (RCC) de term "Koozie" als handelsmerk registreerde. De eerste koozies waren gemaakt van schuim en waren voornamelijk bedoeld voor aluminium blikjes, wat de Amerikaanse voorkeur voor blikjesdranken weerspiegelde. De wortels van de koozie gaan echter verder terug.

In 1933 ontwikkelde Philip K. Toof een schuimhoes om dranken koud te houden, en in 1981 patenteerde Bonnie McGough een geïsoleerde hoes gemaakt van ganzendons. Deze innovaties legden de basis voor de moderne koozie. In 1987 patenteerde Scott Henderson een opvouwbare schuimdrankhouder, waardoor de koozie draagbaar en veelzijdig werd.

Koozies werden al snel een hit op evenementen zoals tailgateparty's, picknicks en bedrijfspromoties. Ze waren perfect voor personalisatie, met slogans, logo's en popcultuurreferenties. Na verloop van tijd pasten ze zich aan om in dunne blikjes, wijnglazen en flessen te passen, waardoor ze hun plek in de Amerikaanse drankcultuur veilig stelden.

Europa: de nieuwe grens
Europa vertegenwoordigt de nieuwste grens in de opkomst van de Koola. Hoewel hun adoptie langzamer is dan in Australië of de VS, worden Koolas een vast onderdeel van festivals, bruiloften en bijeenkomsten in de buitenlucht. Ze staan bekend onder verschillende namen, zoals "Blikjehouder" in Nederland, "Bierkühler" in Duitsland en "Housse de bouteille" in Frankrijk, en worden gewaardeerd om hun praktische bruikbaarheid en aanpasbare charme.

Europese Koolas weerspiegelen vaak de culturele rijkdom van hun regio's. De groeiende trend om Koolas te personaliseren voor evenementen zoals bruiloften en zakelijke bijeenkomsten heeft hun populariteit verder vergroot.

Nu Europeanen Koolas omarmen, waarderen ze niet alleen hun vermogen om dranken koud te houden, maar ook hun rol in het verminderen van afval en het verbeteren van de sociale ervaring. Koolas zijn een gespreksstarter geworden, een manier om drankverwisselingen te voorkomen en een manier om de identiteit van het individu en de gemeenschap te tonen.